Μήνας: Οκτώβριος 2013

Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από το ταξίδι που έκανα στην Πελοπόννησο με τον καλό μου φίλο το Χούλιο, από το Μεξικό. Με το Χούλιο έχουμε περπατήσει σε διάφορα μέρη του κόσμου, από το Νεπάλ μέχρι την Ισλανδία. Ήρθε φέτος για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, με σκοπό να εξερευνήσουμε μαζί την Πελοπόννησο και την Ήπειρο. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από την Αθήνα, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόγραμμα, αλλά με σκοπό να εξοντοθούμε στο περπάτημα και στις εικόνες. Και για τους δύο μας, αυτού του είδους η κούραση είναι τόσο ευχάριστη, που περισσότερο με ξεκούραση μας φαίνεται… Στο ταξίδι μας, που κράτησε τέσσερις μέρες, είδαμε τον Ισθμό, την Επίδαυρο, το Ναύπλιο με το Παλαμίδι, τα χωριά του Πάρνωνα, τη Μονεμβασιά, το Γεράκι, τον Ταΰγετο, τη Μάνη και το Ταίναρο, την Καλαμάτα, το Πολυλίμνιο, την Πύλο, τη Γιάλοβα, τη Βοϊδοκοιλιά, την Ολυμπία, τη Φολόη, καθώς και τα ορεινά χωριά της δυτικής Κυλλήνης. Μόνο αυτά! Όλα εντυπωσιακά. Μέρη γεμάτα ιστορία. Μέρη όπου η φύση σ’αγκαλιάζει και σε γεμίζει δύναμη και ενέργεια. Και το πιο αστείο; Το ότι μπορεί κανείς να επαναλάβει τον “γύρο της Πελοποννήσου” βλέποντας εξίσου εντυπωσιακά τοπία και μνημεία, χωρίς να περάσει από τα ίδια μέρη! Ας το αφήσουμε για την επόμενη φορά όμως. Η κάθε μέρα μας έκρυβε νέες εκπλήξεις, αλλά μία από αυτές ήταν τόσο ξεχωριστή, που για ‘μένα, και νομίζω και για το Χούλιο, ήταν ίσως η πιο εντυπωσιακή μέρα ταξιδιού που είχαμε ποτέ! Ξυπνήσαμε χαράματα, βλέποντας την ανατολή από το καταφύγιο του Ταϋγέτου. Μαζέψαμε γρήγορα τις σκηνές μας, και ξεκινήσαμε την ανηφορική πορεία προς την κορυφή του ιερού βουνού της Σπάρτης. Η κορυφή, στα 2407 μέτρα, ονομάζεται Προφήτης Ηλίας, αλλά και Πυραμίδα, καθώς, λόγω του σχήματός της, κάποιοι ισχυρίζονται πως την λάξευσαν οι αρχαίοι. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να μπουν σε τέτοιους μπελάδες οι Σπαρτιάτες! Καθώς ανεβαίναμε, συναντήσαμε κι